Reviews bij Café - Klein restaurant 'T Wapen van Ankeveen.

Gezellig (ouderwets) lokaal kroegje. Heerlijk bier op de tap: Hertog Jan, Leffe Blond en Trippel Karmeliet . Wat wil de man nog meer 💪🏼

Gezellige muziekavond met een Big Band. Lekkere Karmeliet van de tap. Vriendelijk personeel achter de tap. Minpuntje: Parkeren is een ramp.

Aardige barman, gezellige plaats, live muziek. Eten en drinken.

Een oergezellige kroegsfeer met yummie huisgemaakte spareribs. Leuk cafe om af te spreken als je naar theater De Dillewijn gaat.

Overdag is het vaak stil, lekker rustig, maar er gebeurt wel wat. Bemand/bevrouwd met gemoedelijke barmensen, vaak hulp van jongelui uit het dorp zelf. Bijna iedereen is bekend, velen komen uit het werk op klompen etc die weleens bij de deur blijven staan, de vloer is vrij glad en schoon. Ook de zeldzaam geworden "klompsokken" (- eigenlijk dunne binnensloffen-) zou je hier nog kunnen aantreffen, die doet niemand uit! Als buitenman, zoals ik, ben je snel vertrouwd. In de avond kan het behoorlijk druk worden, maar het blijft gezellig dorps. Dronkenschap is hier neit zeldzaam, maar laveloos wordt door het publiek geweerd, je hebt iets te verliezen... De eetmogelijkheden zijn eenvoudig, geen liflafjes, dat is té slappe hap. Een aparte kok is hier niet, maar er is met geduld weleens wat te bereiken, In de buurt zijn wel enige restaurants, maar met een minder klassieke sfeer. "Het Wapen" heeft een ouderwetse, zeer ruime houten gelagkamer met een rij biljarttafels (ook snoker), regelmatig een toernooi. Een een lange bar met een zithoekje en een gokkast. Nu nog een jukebox met klassieke pop, dansvloer genoeg! Er zijn weleens dansavonden met live muziek. Hier hebben veel dorpsverenigingen hun thuis, en de Carnavalsviering is hier jaarlijks verplicht, van oorsprong een half-katholieke en protestantse gemeenschap, nu vrolijker gemengd met wat goddelozen. De "Zuilen" van weleer gelukkig vervaagd. Het Wapen, DE ZIEL VAN DIT DORP, verdient de status van CULTUREEL ERFGOED! Eveneens het rookvertrek met zicht naar binnen én discreet naar buiten, op de straat (- "om de postkoets op te wachten"-?), of passerende dorpers te groeten. De Oud-Hollandse landelijkheid komt ook door de hier even door bebouwing versmalde hoofdstraat, die vlak voor (dóór?) de kroeg langskomt en die door de variatie van het eigen fiets-, agrarisch- en gemotoriseerd verkeer verlevendigt. Het is goed te verdragen, soms even welkom. Schreeuwers worden erop aangesproken en desnoods geweerd door bedaarde sociale controle, maar in de avond kan het er warm toegaan. Er zijn buren rondom. Ik fiets vaak alleen maar even om en kom er tot rust.